Villa H

Villa H is een modern, hedendaags woonhuis op een diep perceel met een paardenstal gelegen, ontworpen binnen de strikte regels van het bestemmingsplan, ingebed in het landschap en qua proporties, geleding en ontwerpelementen aansluitend bij de Brabantse context. Het bestemmingsplan bood niet de mogelijkheid, om het volledige ruimte programma in een bovengronds volume te realiseren; dit heeft tot een ontwerpconcept geleid, dat de gebouwde en de landschappelijke componenten gelijkwaardig behandeld en hoogwaardige verblijfruimtes in het souterrain mogelijk maakt. Gelijktijdig is het huis ontwikkeld vanuit het interieur op basis van de wensen van de opdrachtgever, tot een huis, dat ruimte biedt aan de uiteenlopende woonbehoeftes van een gezin en op een vanzelfsprekende manier bezoekers verwelkomd.

Karakteristiek voor de villa zijn twee geschakelde, subtiel gevouwen, zinken dakkappen, die samen met de eronder zwevende pergola binnen- en buitenruimte van het huis definiëren en qua belijning verankeren in de context. Gelijktijdig definieert een natuursteen terras vlonder de plek van het huis op het grondstuk, waarop een transparant, glazen en paviljoen-achtig volume onder de gevouwen, kap, de relatie van de woonlagen met de landschappelijke context mogelijk maakt en het licht tot diep in het huis laat treden. Middels verschuifbare, houten lamellenelementen, herinnerend aan de traditie van de Brabantse luiken kan het transparante paviljoen getransformeerd worden in een introvertere leefomgeving. Binnen de glazen gevelhuid circuleren de woon- en leefruimten vrij om een centrale, houten kern, waarin functies als toilet, garderobe, meterkast en de trap zijn ondergebracht. Op verdieping biedt onder het gevouwen dak, een galerij een introverte plek, die in visuele relatie staat met het woonniveau en tegelijk de mogelijkheid biedt zich terug te trekken. Via de centrale houten kern zijn verder de slaapvertrekken in het, op het noorden georiënteerde souterrain bereikbaar. Door middel van een riante glooiing in de tuin wordt het daglicht ook hier tot diep in het huis gehaald. De zichtrelatie met de houten paardenstal, die voor de karakteristieke eiken bomen, die de tuin scheiden van het erachter liggende weiland, gesitueerd is, karakteriseert de plek. Middels zijn eenvoud in vormgeving en materialisatie integreert de paardenstal zich in het ensemble.

Zowel het vergrijzende hout van de paardenstal, als ook de zorgvuldige materiaal- en kleurkeuze van het woonhuis verankeren het ensemble op een vanzelfsprekende manier in de context. Een minutieuze detaillering van beide gebouwen, doorgetrokken in het interieur- en meubelontwerp bepalen het totaal beeld.